Rayonnement

Les anges qui étoffent l’air
par la pureté de leurs frémissements d’ailes
comme l’ardeur fertile
près du feu la laine scintillante

Petite fille qui tournoie,
les innombrables oiseaux,
blanche poussière ? ruisseau clair.
Les rayons des sentiers dorés
sur les ailes ? Sur les bras ?

Qui m’es-tu ? Qui es-tu ?
Un nuage rêvant en pourpre
L’ombre transperçant l’air
qui marche sur la terre et nie
la raison - sculpture de toison
C'est la tristesse ou l'attente ?
au milieu des éclats d’éléments
élancés comme la fumée des cannes
ou le pilier du duvet d'argent
- les toupies jouant aux fantômes.

Ô combien de musiques passionnées
Qui m’es-tu ? Qui es-tu ?
l'air captivé
blanche poussière d'oiseau
Qui m’es-tu ? Qui es-tu ?
mi-oiseau, mi-amour.

Promienie

Powietrze aniołów pełne,
a ich przejrzysty trzepot
jest jak natchnione ciepło
nad ognia złota wełną.

Dziewczynko, która fruwasz,
na ptaki rozmnożona.
Biały pył? Jasny potok.
Promień ścieżek jak złoto
na skrzydłach? Na ramionach?

Kim mi jesteś? Kim jesteś?
Obłok snu purpurowy.
Cień przenika powietrze,
idzie ziemią i przeczy
puszystej szeźbie głowy.
Smutek to czy czekanie?
Pośród organów blasku
jak dymu smukłe laski
lub słupy srebrnych puchów -
- bąki grających duchów.

Ileż muzyki ciepłej!
Kim mi jesteś? Kim jesteś?
Utrwalony powietrzem ptaku białego pyłu
- kim mi jeteś, czym jesteś -
pół-ptak, a pół-miłość.